Gunnar Páll Hálfdánsson er við svo margar fjalir felldur að úr vöndu er að ráða hvar á að byrja og hvar að enda frásögn af högum hans í lífinu og tilverunni. Tilefni samtals við hann var kynning á sölu- og verkefnastjóra Leo Seafood ehf. en kappinn hafði í svo miklu að snúast að einhverjar vikur tók að mæla sér mót við hann símleiðis. Alltaf var at í gangi sem varð að klárast.

Utan vinnutíma er viðmælandinn heldur ekki verkefnalaus, alla vega hlýtur formaður ÍBV héraðssambands frá 2022 að hafa í fáein horn að líta í þeim ranni. Ef svo Íþróttabandalag Vestmannaeyja leyfir lausum stundum til frjálsrar notkunar er sá kvóti snarlega fylltur með golfiðkun. Auðvitað fær fjölskyldan úthlutað líka úr sama kvóta lausra stunda.

Gunnar Páll var vinnslustjóri og síðar framleiðslustjóri í Vinnslustöðinni frá 2013 til 2018, áður en hann færði sig til Leo Seafood. Lykilstarfsmenn í fyrirtækjum eru gjarnan kvaddir með rjómatertum, gullúrum, sérmerktum golfkúlum eða einhverju álíka. Kveðjustundin hans endaði hins vegar í hópknúsi í fundarsal VSV og fer sem slík á spjöld sögunnar.

Þegar nú Vinnslustöðin hefur eignast Leo Seafood, og Gunnar Páll er á ný kominn í starfsmannaskrá VSV-samstæðunnar, hlýtur að koma til greina að bjóða hann velkominn á ný með hópknúsi en það er önnur saga.

Ég sá auðvitað ekki fyrir að eignarhald á fyrirtækinu okkar myndi breytast en tíðindin komu ekki að öllu leyti á óvart. Mér fannst sem niðurskurður aflaheimilda gæti leitt til breytinga, hverjar svo sem þær yrðu. Ánægjulegast er samt að fyrirtæki í Vestmannaeyjum hafi eignast Leo Seafood en ekki einhverjir á meginlandinu.

Þetta er ekki samruni fyrirtækja heldur keypti Vinnslustöðin Leo Seafood og ég veit ekki annað en ætlunin sé að reka félögin áfram hvort í sínu lagi en í samstarfi. Starfsemin fellur mjög vel saman og verður báðum félögum örugglega til góðs og farsældar.

– Þú ert sem sagt sölustjóri. Hvað helst seljið þið og hverjum?

Við framleiðum meðal annars fisk fyrir Bandaríkjamarkað í fimm punda öskjum og lausfrystivörur sömuleiðis. Markaðssvæðið vestan hafs skilar okkur mestu í tekjum talið.

Evrópa er hins vegar stærsti markaðurinn í tonnum talið. Við seljum mest ufsa, aðallega til Frakklands, Þýskalands, Hollands, Spánar, Kanaríeyja og Tyrklands.

Okkur gengur vel. Auðvitað eru alltaf sveiflur af og til en þegar á heildina er litið kvörtum við ekki og erum bjartsýn. Hljómar það ekki bærilega?

Gunnar Páll er fæddur og uppalinn á Flateyri. Faðir hans var þar skipstjóri, móðir hans beitingameistari. Hann útskrifaðist með stúdentspróf frá Framhaldsskólanum að Laugum í Reykjadal 2001. Í sama skóla var Berglind Smáradóttir sem síðar varð eiginkona hans, sjúkraliði á Heilbrigðisstofnun Suðurlands.

Þar með er komið fyrirframgefið svar við vísbendingarspurningu um fjölskylduhagi og upphaf kynna. Þau eiga fjögur börn á aldrinum 15 til 22ja ára: Alexöndru Ósk, Aron Steinar, Adrían Smára og Auðun Snæ.

Berglind er Hríseyingur að uppruna og af sjálfu leiðir að þau Gunnar Páll voru búsett í Hrísey í þrettán ár áður en kom að flutningi til Vestmannaeyja. Sannkallað eyjafólk.

Ég hef alla tíð verið í kringum fisk og sjávarfang frá því ég man eftir mér fyrst fyrir vestan. Hríseyjardvölin er þar með talin. Ég notaði reyndar tækifærið þar til að ljúka námi í viðskiptafræði í Háskólanum á Akureyri 2007, tók ferjuna að morgni upp á Ársskógssand, keyrði til Akureyrar og til baka undir kvöld.

Annars var ég í fiskvinnslu, var á sjó eða við beitingar. Þá starfaði ég um hríð við kræklingarækt í Eyjafirði sem var umtalsvert ævintýri á meðan það varði.

– Svo tókuð þið eyjahoppið mikla, frá Hrísey til Vestmannaeyja. Hvernig kom það til?

Vinnslustöðin auglýsti eftir vinnslustjóra til starfa og ég ákvað að sækja um. Anna Sigga Hjaltadóttir, þáverandi framleiðslustjóri Vinnslustöðvarinnar, var stödd á heimaslóðum sínum á Dalvík og Sverrir Haraldsson, núverandi sviðsstjóri VSV í bolfiski, kom norður. Við hittumst þrjú til skrafs og ráðagerða. Ég var ráðinn í júlí 2013 og kominn fáeinum dögum síðar til Eyja á bullandi makrílvertíð. Hér erum við enn.

Gunnar Páll er ötull golfari í frístundum en var áður liðtækur framherji í knattspyrnu og spilaði í tvö ár með KFS. Á bak við þá skammstöfun leynist félag í Vestmannaeyjum með heiti sem ekki endilega er á hvers manns vörum: Knattspyrnufélagið Framherjar-Smástund, stofnað í Eyjum 1997.

KFS á aðild að ÍBV-héraðssambandi, spilaði í 3. og 4. deild á sínum tíma og átti sitt gullaldarskeið 2002 þegar það lagði Fjölni í vítaspyrnukeppi í úrslitaleik um sigursæti 3. deildar.

Núna læt ég duga að horfa á fótbolta og auðvitað kemur knattspyrnan mjög við sögu í félagsstarfi ÍBV. Sjálfur er ég hins vegar forfallinn í golfi. Það skal fúslega játað og viðurkennt.

• Óskar Pétur Friðriksson tók myndir nr. 2 og 3 en þær neðstu þrjár eru úr fjölskyldualbúmi Gunnars Páls.
• Efsta myndin birtist hins vegar í Eyjafréttum í mars 2019 í tilefni af fermingu Adríans Smára þá um vorið. Í viðtali Gígju Óskarsdóttur við foreldrana kemur fram að frumburðurinn, Alexandra Ósk, hafi fermst í Eyjum en fermingarveislan hins vegar verið í Hrísey.
• Móðirin og Hríseyingurinn Berglind segir eftirfarandi um muninn á því að stofna til veislu í Vestmannaeyjum annars vegar og Hrísey hins vegar:

Það eru kostir og gallar á báðum stöðum. Hérna í Eyjum eru kostirnir að maður þarf ekki að flytja allan mat ofan af landi þar sem við höfum Bónus og Krónuna. En við þurfum samt sem áður að fara í borgina og versla skreytingar. Svo eru ekki til hér fötin sem hann er búinn að sjá fyrir sér að fermast í en fötin eru að hluta til tilbúin.

Kostirnir við Hrísey eru að þar er mikið styttra að komast í bæinn og versla allt sem þarf, sem sagt helmingi minna ferðalag. Þar er alltaf hægt að treysta á að ferjan fari svo lengi sem fært er í landi, margar ferðir á dag og frítt í ferjuna,“ sagði Berglind og lagði mikla áherslu á orð sín.